بی نصیب

بچه که بودیم برای خرج خانه پسته می‌شکستیم ، گاهی وقتها پسته‌ها زیر چکش خرد می‌شد . این طور وقتها محمود اخمهایش را در هم می‌کشید و می‌گفت : « چکار می‌کنی ، مواظب باش ، این مال مردمه ، حق الناسه » یا می‌گفت :« نکنه از این پسته‌ها بخوری اگر صاحبش راضی نباشه جواب دادنش توی اون دنیا خیلی سخته ».